آشنایی با نژاد روتوایلر : از کار در گله تا ارتش و خانواده‌هایمان

سگ‌های نژاد روتوایلر (Rottweiler) تربیت می‌شدند که گله‌ها را تا بازار برسانند. بعدها وظیفۀ کشیدن بار قصاب‌ها را به عهده داشتند. خیلی زود در ارتش شروع به کار کردند و شدند سگ پلیس و از همه مهمتر، سگ نگهبان خانواده و دوستانشان.

نگاهی مختصر به سگ‌های نژاد روتوایلر

گروه نژادی: سگ‌های کار.

قد: 56 تا 69 سانتی‌متر، از شانه تا زمین.

وزن: 38 تا 59 کیلوگرم.

طول عمر: 8 تا 11 سال.

روتوایلرها، که به اختصار به آن‌ها روتی (Rottie) یا روت (Rott) می‌گویند، در عین اینکه خیلی قدرتمندند، خیلی هم مهربانند. آن‌ها در اصل، در آلمان، پرورش یافتند تا گله را هدایت کنند یا بار قصاب‌ها را بکشند. برای همین سینۀ پهن و بدنی عضله‌ای دارند. وقتی روتوایلر حرکت می‌کند، شما قدرت و بنیۀ قوی او را می‌بینید، اما وقتی به چشمانش نگاه کنید، دو گوی قهوه‌ای می‌بینید که پر از هوشیاری، گرمی و مهربانی و شجاعت است. روتوایلری که خوب پرورش بیابد آرام و بااعتماد به نفس است. آن‌ها معمولا از غریبه‌ها کناره‌گیری می‌گیرند، اما ترسو یا خجالتی نیستند. وقتی با اشخاص یا شرایط ناآشنا مواجه می‌شوند، اول صبر می‌کنند و اوضاع را زیر نظر می‌گیرند تا ببینند که چه می‌شود. مجموعۀ این ویژگی‌ها سبب می‌شود که روتوایلرها، با قلب مهربانشان، ذاتا سگ نگهبان باشند. آن‌ها هم در ارتش، پلیس و گمرک موفقند و هم دوست و حامی خوبی در خانواده‌ها هستند. حمایت کردن و مراقب بودن در ذات آن‌هاست و به‌سختی و حتی وحشیانه از خانواده‌شان حمایت می‌کنند. برای همین خیلی مهم و ضروری است که قدرت و حس حمایت آن‌ها از تولگی تربیت و کنترل شود. برای این کار باید از تولگی اجتماعی شوند و همیشه کاری برای انجام دادن داشته باشند. اگر این شرایط فراهم نشود، روتوایلر ممکن است به جای یک نگهبان همراه تبدیل به یک قلدر وحشی شود. مرز بین حمایت کردن یا حمله کردن در روتوایلرها بسیار باریک است. اگر به دقت پرورش نیابند، یعنی مادر و پدری آرام و با هوش اجتماعی زیاد نداشته باشند، و نیز بعد از تولد به‌خوبی اجتماعی و تربیت نشوند، ممکن است زیادی حمایتگر شوند. شاید گمان کنید که این همان چیزی است که می‌خواهید، اما چنین روتوایلری نمی‌تواند بین خوب و بد تمایز قائل شود و برای هر کسی که با او مواجه می‌شود خطرناک است. شما باید بتوانید برای روتوایلرتان چنان رهبر مقتدر و مورد اطمینانی باشید که بدون نیاز به خشونت یا فشار فیزیکی به شما احترام بگذارد و حرفتان را گوش کند. در غیر این صورت او خودش را سگ برتر و رهبر گروه می‌بیند و آن وقت تصور کنید که چنین وضعیتی با سگی با قدرت و هوش روتوایلر چه فاجعه‌ای خواهد بود.

علی رغم شایعاتی که وجود دارد، روتوایلرها ذاتا وحشی یا ناسالم نیستند. روتوایلرهایی که خوب پرورش داده شوند و خوب هم تربیت شوند، بسیار برای خانواده‌هایشان مهربان، بازیگوش و دوست‌داشتنی هستند. تربیت آن‌ها آسان است، به شرط آنکه با آن‌ها همراه باشید و بهشان احترام بگذارید. به هر حال باید بدانید که روتوایلر سگی نیست که برای همه کس مناسب باشد. علاوه بر اینکه باید به‌سختی برای تربیت و اجتماعی کردن سگتان زحمت بکشید، باید با کسانی که از این نژاد خوششان نمی‌آید و دربارۀ آن‌ها پیش‌داوری دارند هم کنار بیایید. به سبب وقایع دلخراشی که بعضی روتوایلرها یا بقیۀ نژادهای بزرگ پیش آورنده‌اند، در بعضی شهرها نگه داشتن این نژاد ممنوع است. منصفانه نیست که به سبب اتفاقاتی که چند سگ مسبب آن بوده‌اند، همۀ سگ‌های این نژاد را به یک چوب برانیم، ولی این واقعیتی است که اگر می‌خواهید روتوایلر داشته باشید، باید با آن کنار بیایید. کاری که شما می‌توانید بکنید این است که سگتان را جوری تربیت کنید که فرمان‌پذیر باشد و به مردم احترام بگذارد. با این کار می‌توانید اندکی ذهنیت دیگران را دربارۀ این نژاد تغییر دهید.

کاری که اصلا نباید بکنید این است که روتوایلرتان را در حیاط بگذارید و فراموشش کنید. روتوایلرها می‌خواهند کنار خانواده‌شان باشند و تنهایی بسیار آزارشان می‌دهد. به طور کلی اگر شما هرچه که یک روتوایلر احتیاج دارد برایش فراهم کنید، آن وقت بهترین و وفادارترین رفیق را کنار خودتان خواهید داشت.

چند نکتۀ مهم دربارۀ سگ‌های نژاد روتوایلر

• بسیاری از روتوایلرها خروپف می‌کنند.
• اگر مقدار غذای آن‌ها را کنترل نکنید، خیلی سریع چاق می‌شوند.
• روتوایلرها سگ‌های قوی و بزرگی هستند، بنابراین خیلی مهم است که از تولگی آن‌ها را به‌خوبی اجتماعی کنید.
• حتی اگر به‌خوبی سگتان را تربیت و اجتماعی کنید، باز هم ممکن است کسانی از روتوایلرها بترسند و واکنش‌های ناخوشایند نشان دهند. خودتان را آماده کنید تا برخوردی آرام و مودبانه داشته باشید.
• اگر یک روتوایلر بالغ دارید، حیوانات دیگر، بخصوص سگ‌های دیگر، را با احتیاط به او معرفی کنید، زیرا ممکن است روتوایلر نسبت به سگ‌های غریبه رفتار تهاجمی داشت باشد، مخصوصا اگر جنسیتشان یکی باشد. با این حال اگر رهبر مقتدری باشید، روتوایلر هم یاد می‌گیرد که با حیوان جدید صلح کند.
• اگر شما صبور باشید و پشتکار داشته باشید، روتوایلرها با هوشی که دارند خیلی زود تربیت می‌شوند.
• روتوایلرها باهوشند. آن‌ها شما را امتحان می‌کنند تا بفهمند که منظور واقعی شما از حرفی که می‌زنید چیست. خیلی به دستوری که می‌دهید دقت کنید. اصلا نباید بگذارید که کوچکترین دستور شما را نقض کنند.
• روتوایلرها به چند دور ورزش 10 تا 20 دقیقه‌ای در روز نیاز دارند.
• سگ‌های نژاد روتوایلر دو لایه مو دارند. برای همین ریزش موهای آن‌ها زیاد است و در بهار و پاییز بیشتر هم می‌شود.
• قبل از داشتن روتوایلر، در هر شهری که هستید قوانین مربوط به روتوایلرها را بخوانید. در بعضی شهرها یا ایالت‌ها مثل ایالت ایندیانا (Indiana) داشتن روتوایلر ممنوع است یا در بعضی شهرها برای داشتن روتوایلر باید حق بیمۀ بیشتری بپردازید.
• روتوایلرها سگ‌های مهربانی هستند و می‌خواهند کنار خانواده‌شان باشند. اگر روتوایلر به اندازۀ کافی فعالیت نداشته باشد و مدت طولانی تنها بماند، ممکن است دست به کارهای خطرناکی بزند.
• اگر روتوایلری خوب تربیت شود و از تولگی هم با بچه‌ها بزرگ شود، رابطۀ خوبی با آن‌ها خواهد داشت. به هر حال باید رفتار مناسب با بچه‌ها را به آن‌ها بیاموزید. روتوایلرها ذاتا چوپانند و ممکن است برای هدایت بچه‌ها به آن‌ها ضربه بزنند، در نتیجه ناخواسته به کودکان نوپا آسیب برسانند. علاوه بر این، ممکن است وقتی کودک بازی می‌کند و می‌دود، او را با شکاری که باید دنبالش بدوند اشتباه بگیرند. برای همین همیشه، وقتی کودکی نزدیک روتوایلر شماست، خیلی مراقب باشید.
• اگر می‌خواهید سگ سالمی داشته باشید، آن‌ها را از توله‌کش‌ها نخرید. از پناهگاه‌ها سگ بگیرید یا از پرورش‌دهنده‌هایی بخرید که مراقب سگ‌هایشان هستند و اجازه نمی‌دهند که سگ‌های بیمار جفتگیری کنند.

تاریخچۀ سگ‌های نژاد روتوایلر

سگ‌های نژاد روتوایلر از نوادگان سگ‌های نژاد مولوسوس (Molossus)، از خانوادۀ سگ‌های ماستیف (Mastiff) هستند که متاسفانه امروز منقرض شده‌اند. همان‌طور که ارتش روم حرکت می‌کرد، سگ‌ها هم با آن‌ها می‌رفتند و با سگ‌های مناطق بومی جفتگیری می‌کردند و درنتیجه نژادهای جدیدی متولد می‌شدند. یکی از مناطقی به آنجا رفتند، جنوب آلمان بود تا از آب‌وهوا و آفتابش برای کشاورزی استفاده کنند. رومی‌ها در آنجا خانه‌‌هایی ساختند با سقف‌هایی از آجر قرمز. بیش از 600 سال بعد، وقتی در آن منطقه کلیسای جدید می‌ساختند، بخشی از حمام‌های کهن رومی و ویلاهای سقف آجری رومی‌ها کشف شد. این کشف باعث شد به آن شهر اسم جدیدی بدهند : آجر قرمز (das Rote Wil). در طی چند قرن، روتوایلرها در گاوداری‌ها رشد کردند و فرزندان آن‌ها در قصابی‌ها شروع به کار کردند. آن‌ها گاری‌های مملو از گوشت قصابان را می‌کشیدند و همچنین قصاب‌ها وقتی از بازار به خانه برمی‌گشتند، برای اینکه پول‌هایشان از شر دزدها در امان باشد، آن را به گردن روتوایلرشان می‌بستند. تا اینکه حمل‌ونقل ریلی جای گاری‌ها را گرفت و نزدیک بود روتوایلرها منقرض شوند. تا جایی که در نمایش سگ‌های شهر هایلبرن (Heibronn)، در سال 1882، فقط یک روتوایلر که در هیچ گروهی طبقه‌بندی نشده بود به نمایش درآمد. این وضعیت در سال 1901 تغییر کرد. در این سال اولین باشگاه سگ‌های روتوایلر و لئونبرگر (Leonberger) تأسیس شد و برای اولین بار ویژگی‌های یک روتوایلر استاندارد ثبت گشت.

ظاهر و اخلاق روتوایلرها از آن زمان تا اکنون اندکی تغییر کرده است. حالا دیگر سگ پلیس هستند و جایگاه ویژه‌ای هم دارند. در این سال‌ها، باشگاه‌های پرورش روتوایلر متعددی تاسیس شده است، اما باشگاه مرکزی روتوایلر آلمان (Allgerminer Deutscher Rpttweiler Klub)، که در سال 1921، تأسیس شد اهمیت و اقتدار ویژه‌ای دارد. این باشگاه در جنگ جهانی دوم هم دوام آورد و برنامه‌های بسیار مفیدی برای پرورش سگ به جهانیان ارائه کرد. البته تمرکز فعالیت‌های این باشگاه بیشتر بر توانایی کار کردن روتوایلرهاست.

به نظر می‌رسد اولین روتوایلر حدود سال 1920 همراه مهاجران آلمانی وارد امریکا شد. اولین تولۀ روتوایلر در سال 1930، در امریکا به دنیا آمد و اولین روتوایلری که در سال 1931 در موسسۀ پرورش سگ امریکایی (AKC) ثبت شد استینا وی فلسن مایر (Stina V Felsenmeer) نام داشت.

بعد از جنگ جهانی دوم این نژاد محبوب‌تر شد. در آن زمان به فرمان‌پذیری مشهور بود. اواخر قرن نوزده اوج شهرت روتوایلرهاست. در آن زمان بیش از صد هزار روتوایلر در موسسۀ پرورش سگ امریکایی ثبت شده است. البته محبوب بودن برای سگ‌ها خوب نیست. فقط باعث می‌شود توله‌کش‌ها و پرورش‌دهنده‌های بی‌مسئولیت، بدون اینکه به سلامتی و آسایش سگ‌ها فکر کنند، برای به دست آوردن پول، سراغ این نژاد بروند. همین بلا هم سر روتوایلرها آمد تا اینکه تقاضا برای آن‌ها کاهش پیدا کرد و پرورش‌دهنده‌های باوجدان و مسئول توانستند به خوبی از آن‌ها مراقبت کنند تا جایگاه واقعی خودشان را به دست آورند. امروزه، روتوایلر در لیست صد‌وپنجاه‌وپنج تایی موسسۀ پرورش سگ امریکایی رتبۀ هفدهم را دارد.

اندازۀ سگ‌های نژاد روتوایلر

قد نرها از تقریبا 61 تا 67 سانتی‌متر و وزنشان بین 43 تا 59 است، اما قد ماده‌ها تقریبا از 56 تا 63 سانتی‌متر و وزنشان بین 38 تا 52 کیلوگرم است.

ویژگی‌های شخصیتی سگ‌های نژاد روتوایلر

سگ‌های نژاد روتوایلر باهوشند و روحیۀ کاری بالایی دارند. یک روتوایلر ایده‌آل آرام و با اعتماد به نفس و شجاع است و هیچ وقت خجالت نمی‌کشد. او خوددار است و زود و یکباره با آدم‌ها دوست نمی‌شود. در عوض در مواجه با آدم‌ها یا شرایط جدید صبر می‌کند ببینید چه می‌شود، اما بسیار وابستۀ خانواده‌اش است و گاهی در خانه هرکجا که بروند نبالشان می‌رود و تنهایشان نمی‌گذارد. روتوایلرها هیجان‌زده نمی‌شوند و ذاتا می‌خواهند از خانواده‌شان دفاع کنند، ولی نباید بی دلیل نسبت به مردم پرخاشگر باشند.

از نظر خصوصیات اخلاقی بین نرها و ماده‌ها تفاوت‌هایی وجود دارد. نرها معمولا آرامند و به شدت مراقب اطراف خود هستند و همه جا را زیر نظر دارند. کنترل ماده‌ها آسانتر است و ممکن است احساساتی‌تر باشند. صرف نظر از این تفاوت‌های جزئی، هر دو به‌خوبی تربیت‌پذیرند، گرچه شاید خیره‌سر و لجباز باشند. روتوایلرها به نظم و چهارچوب، بدون خشونت، نیاز دارند. اگر شما رهبر مقتدری باشید، یک کلمۀ محکم و کمی خشن برای کنترل روتوایلرتان کافی است. در غیر این صورت او سعی می‌کند که با قلدری رئیس شما باشد. روتوایلر برای کسانی که جسارت ندارند، یا وقت کافی برای تربیت و کنترل گ ندارند، نژاد مناسبی نیست. برای اینکه روتوایلرتان به شما احترام بگذارد، باید برایش محدوده تعریف کنید و عواقب سرپیچی از قوانین را به او بیاموزید. البته هر دوی این کارها به زمان و انرژی نیاز دارد.

اینکه اخلاق روتوایلر چگونه باشد، به عوامل متعددی بستگی دارد: وراثت، تربیت و اجتماعی شدن. توله‌های خوش‌اخلاق کنجکاو و بازیگوشند و به سمت آدم‌ها می‌روند و دوست دارند در بغل آن‌ها بنشینند. توله‌ای را انتخاب کنید که متعادل باشد، نه خجالتی و گوشه‌گیر باشد و نه توله‌های دیگر و آدم‌ها را گاز بگیرد. حداقل یکی از والدین توله را ببینید تا اخلاق و رفتارش را بسنجید و بتوانید پیش‌بینی کنید که تولۀ شما که ویژگی‌هایی را به ارث برده است. البته معمولا مادر توله‌هاست که حضور دارد. دیدن خویشاوندان دیگر توله، مثل برادران و خواهران بزرگتر یا برادران و خواهران پدر و مادرش، به شما کمک می‌کند که بتوانید قیافۀ توله‌تان را در بزرگسالی تجسم کنید.

مثل همۀ سگ‌های دیگر ، نژاد روتوایلر هم باید از تولگی اجتماعی شود، یعنی افراد مختلف، رنگ‌ها و نورهای متفاوتی را ببیند و صداهای متفاوتی بشنود. اجتماعی شدن توله سبب می‌شود که خیالتان راحت باشد که در بزرگسالی سگ خوش‌اخلاق و خوش‌برخوردی دارید. برای شروع می‌توانید او را به مهد سگ‌ها بفرستید تا با سگ‌های دیگر آشنا شود و بازی کند. به خانه‌تان مهمان دعوت کنید تا افراد متفاوتی ببیند. او را به پارک‌های شلوغ ببرید تا بوهای مختلف، رابطه با سگ‌ها و آدم‌های مختلف را تجربه کند. همۀ این کارها به اجتماعی شدن او کمک می‌کند.

بیماری‌های رایج در نژاد سگ‌های نژاد روتوایلر

سگ‌های نژاد روتوایلر عموما سالمند، اما مثل هر نژاد دیگری در این نژاد هم بعضی بیماری‌ها شایع‌تر است. معنی این حرف این نیست که همۀ سگ‌ها به همۀ این بیماری‌ها مبتلا می‌شوند، بلکه آگاهی داشتن از بیماری‌ها می‌تواند به ما کمک کند که از سگمان بهتر مراقبت کنیم. اگر می‌خواهید سگ بخرید، او را از پرورش‌دهنده‌ای بگیرید که از سگ‌هایش خوب مراقبت کند و مطمئن باشید که سگ‌هایش سالمند.

هنگام گرفت سگتان باید مطمئن شوید که روتوایلر شما، ناهنجاری مفصل ران (hip dysplasia)، ناهنجاری مفصل آرنج (elbow dysplasia)، کم‌کاری تیروئید (hypothyroidism)، بیماری فون ویلبراند (von Willebrand disease) و کمی پلاکت خون (thrombopathia) ندارد و چشمانش سالم است.

ناهنجاری مفصل ران (Hip dysplasia):

بیماری‌ای ارثی که در آن استخوان ران در مفصلش جفت نمی‌شود. در بعضی سگ‌ها موجب درد و لنگی در یک یا هر دو پا می‌شود، ولی در بعضی سگ‌ها هیچ نشانه‌ای ندارد. بهترین راه تشخیص آن استفاده از عکس اشعۀ ایکس است. علاوه بر ارث، بالا رفتن سن هم این ناهنجاری را در سگ‌ها به وجود می‌آورد. ‌سگ‌های مبتلا به این ناهنجاری نباید بچه‌دار شوند، چون بچه‌شان هم مبتلا می‌شود. پس قبل از خرید توله، مطمئن شوید که والدینش سالم بوده‌اند. درست است که ناهنجاری مفصل ران ارثی است، ولی بعضی عوامل آن را تشدید می‌کنند، از جمله رشد سریع توله با غذاهای پرکالری یا صدماتی که با پریدن یا افتادن از ارتفاع روی زمین سفت به مفصل وارد می‌شود.

ناهنجاری مفصل آرنج (Elbow dysplasia):

یک بیماری ارثی است که اغلب در نژادهای بزرگ دیده می‎شود. وخامت بیماری را فقط با استفاده از عکس با اشعۀ ایکس می‌توان تشخیص داد. به نظر می‌رسد رشد نامتناسب سه استخوانی که آرنج را می‌سازند سبب لنگی و ناکارآمدی آرنج می‌شود. در این شرایط سگ ممکن احساس درد داشته باشد. دامپزشک ممکن است برای کاهش درد مسکن تجویز کند یا برای درمان ناهنجاری مفصل آرنج را جراحی کند.

استئوسارکوما (Osteosarcoma):

سرطان بدخیم استخوان که معمولا در نژادهای بزرگ دیده می‌شود. اولین نشانۀ این بیماری لنگی پاها یا دست‌هاست، ولی برای تشخیص اینکه علت لنگی واقعا سرطان است باید از سگ با اشعۀ ایکس عکس گرفته شود. درمان این سرطان آسان نیست و معمولا با قطع عضو و شیمی‌درمانی همراه است. با این درمان، سگ می‌تواند نه ماه تا دو سال، یا حتی بیشتر، زنده بماند. خوشبختانه، سگ‌ها به‌خوبی با قطع عضو کنار می‌آیند و همچنین عوارض جانبی شیمی‌درمانی، مثل ریزش مو و حالت تهوع، آن‌ها را آزار نمی‌دهد.

ورم و پیچش معده (Gastric Dilatation-Volvulus):

عموما به آن نفخ (bloat) می‌گویند. این بیماری که جان حیوان را به خطر می‌اندازد، در سگ‌هایی دیده می‌شود که سینه‌های پهن و گود دارد، درست مثل روتوایلرها، مخصوصا اگر یک وعده غذا در روز بخورند، تند و باسرعت غذا بخورند، بعد از غذا آب زیادی بنوشند یا ورزش سنگین کنند. نفخ، که اغلب در سگ‌های پیر دیده می‌شود، زمانی اتفاق می‌افتد که معده با آب یا هوا پر شود و سپس پیچ بخورد. سگ‌ها نمی‌توانند آروغ بزنند یا استفراغ کنند تا هوا یا مایع اضافی را از معده‌شان خارج کنند. در نتیجه وارد شدن خون به قلب متوقف می‌شود. فشار خون ناگهان پایین می‌آید و سگ دچار شک می‌شود و اگر فورا دارو نخورد، ممکن است بمیرد. هر زمان دیدید که شکم سگتان ورم کرده، ترشح بزاق دهانش بیشتر شده و بدن اینکه استفراغ کند عق می‌زند، احتمال بدهید که نفخ کرده است. همچنین ممکن است ناآرام، کسل و افسرده و ضعیف باشد و ضربان قلبش بالا برود (rapid heart rate). به هر حال با دیدن این نشانه‌ها، اولین کاری که باید بکنید رفتن نزد دامپزشک است.

کم‌کاری تیروئید (Hypothyroidism):

ناشی از اختلال در کار غدۀ تیروئید است. بر اثر این اختلال ممکن است بیماری‌های دیگری مثل ناباروری (Infertility)، صرع (Epilepsy)، ریزش مو (Alopecia)، مرض چاقی (Obesity)، کسالت و بی‌حالی (Lethargy)، لکه‌های تیره روی پوست و بیماری‌های پوستی دیگر به وجود بیایند. کم‌کاری غدۀ تیروئید با مصرف دارو و رعایت رژیم غذایی درمان می‌شود، ولی ممکن است سگ مجبور باشد تا آخر عمر دارو مصرف کند.

تنگی دریچۀ آئورت (Aortic Stenosis/ Sub-aortic Stenosis):

این بیماری قلبی گاهی در روتوایلرها دیده می‌شود. در این بیماری آئورت (بزرگ سرخرگ) زیر دریچۀ آئورت باریک می‌شود. درنتیجه قلب مجبور می‌شود سخت‌تر کار کندتا بتواند خون را به بدن برساند. تنگی دریچۀ آئورت ممکن است سبب غش یا مرگ ناگهانی شود. این بیماری ارثی است، ولی مقدار و شکل انتقال آن هنوز بر پزشکان معلوم نیست. فعلا فقط یک دامپزشک متخصص قلب و عروق، بعد از تشخیص سوفل قلبی، می‌تواند این بیماری را تشخیص دهد.

پانوستتیس (Panosteitis):

یا به‌صورت مختصر پانو (Pano)، بیماری‌ایست که بیشتر در توله‌‌ای چهار ماهه دیده می‌شود. برای همین به آن «درد رشد» (growing pains) هم می‌گویند. اولین نشانۀ این بیماری لنگی است. گاهی فقط با استراحت درمان می‌شود، ولی اگر لنگی ادامه داشت، حتما به دامپزشک مراجعه کنید.

حساسیت‌ها (Allergies):

حساسیت یک بیماری شایع در سگ‌هاست. حساسیت به خوراکی به راحتی تشخیص داده می‌شود. به این صورت که از رژیم غذایی سگ مواد خوراکی خاصی را حذف می‌کنند، تا معلوم شود سگ به کدامیک حساسیت داشته است. حساسیت پوستی واکنش بدن سگ است به موادی که با بدن او تماس پیدا می‌کند، مثل ملافه، پودرهای ضد کک، شامپو و بقیۀمواد شیمیایی. با شناخت اینکه چه ماده‌ای به سگ حساسیت می‌دهد و حذف آن از محیط زندگی سگ، حساسیتاو درمان می‌شود. حسیاست‌های تنفسی ناشی از گرده‌ها و ذراتی است که در هوا وجود دارد. داروی این نوع حساسیت به شدت و نوع آن بستگی دارد. گاهی از عوارض این نوع حساسیت عفونت گوش (Ear Infection) است.

مراقبت و نگهداری از سگ‌های نژاد روتوایلر

خیلی مهم است که روتوایلرها در کنار خانواده‌شان زندگی  کنند. اگر گوشۀ حیاط تنها بمانند، حوصله‌شان سر می‌رود  و آن وقت است که ممکن است رفتاری تهاجمی داشته باشند یا دست به خرابکاری بزنند. با این که هیکل بزرگی دارند، ولی روتوایلرها درون خانه تحرک زیادی ندارند. درست است که روتوایلر باید درون خانه باشد، ولی حیاط را هم باید فنس بکشید تا هم روتوایلر را از خطر تصادف و ماشین را ایمن کنید و هم مانع از این شوید که به سگ‌ها یا غریبه‌هایی که وارد قلمروش می‌شوند حمله کند. توجه داشته باشید که فنس‌های الکترونیکی زیرزمینی (underground electronic fence) نمی‌تواند جلوی روتوایلر را بگیرد. از آن مهمتر مانع ورود حیوانات یا آدم‌ها به قلمرو روتوایلر نمی‌شود. جلوی خانه‌تان نشانه‌ای بگذارید که هیچ شخصی بدون همراهی و هماهنگی شما وارد خانه نشود.

سطح انرژی سگ‌های نژاد روتوایلر متفاوت است، بعضی از آن‌ها مثل سیب‌زمینی می‌مانند و بعضی خیلی پرجنب‌وجوشند. موقع گرفتن توله از پرورش‌دهنده از او بخواهید که شما را راهنمایی کند تا مناسب‌ترین توله را انتخاب کنید. روتوایلرهای فعال به چند دور ورزش یا بازی ده تا بیست دقیقه‌ای در روز احتیاج دارند. آن‌ها از پیاده‌روی و توپ‌بازی هم لذت می‌برند. آن‌‌هایی که پرانرژی‌ترند به ورزش بیشتر و سخت‌تری هم احتیاج دارند. روحیۀ ورزشکاری و هوش زیاد و تربیت‌پذیری آن‌ها باعث می‌شود که برای رقابت‌های ورزشی و اطاعت‌پذیری بسیار مناسب باشند. همچنین برای انجام کارهای درمانی، ردیابی و کشیدن گاری و سبد گزینۀ خوبی هستند.

همیشه به یاد داشته باشید که سگ‌های نژاد روتوایلر به فعالیت و تحریک ذهنی هم نیاز دارند. آن‌ها دوست دارند چیزهای جدید یاد بگیرند و با انجام دادنشان شما را خوشحال کنند. البته گاهی هم بسیار خیره‌سر می‌شوند و شما را جوری نگاه می‌کنند که یعنی «چرا من باید این کار را انجام دهم؟» برای تربیت سگ‌های نژاد روتوایلر باید آرام و منضبط باشید و پشتکار داشته باشید. آن وقت روتوایلرتان با توانایی‌های زیادش شما را شگفت‌زده می‌کند. اگر برنامۀ منظم و دقیق داشته باشید و احتمال حوادث ناگوار را در خانه و بیرون از خانه از بین ببرید و همچنین کارها و رفتارهای مثبت او را تقویت مثبت تقویت کنید، تربیت او در خانه کار سختی نباید باشد.

تغذیۀ سگ‌های نژاد روتوایلر

روزانه 4 تا 10 پیمانه غذای خشک باکیفیت که بهتر است در دو وعده داده شود.

اینکه یک سگ بالغ چه قدر غذا بخورد به چیزهای زیادی بستگی دارد، مثل: سن، متابولیسم، اندازه و میزان فعالیتش. هر سگی نیازها و شرایط خاص خودش را دارد. آنچه مشخص است اینکه سگی که فعالیت بیشتری داشته باشد غذای بیشتری می‌خورد. کیفیت غذا هم بسیار مهم است. غذای باکیفیت و مقوی مانع از پرخوری و در نتیجه چاق شدن سگ می‌شود. برای جلوگیری از چاقی، دو بار در روز به سگتان غذا بدهید و ظرفش را بردارید و نگذارید همیشه غذا در دسترسش باشد.

برای اینکه بفهمید روتی شما اضافه وزن دارد یا نه از بالا به او نگاه کنید. باید بتوانید دور کمرش را ببینید. سپس دستتان را، با انگشتان جدا از هم، به پشتش، از بالا تا پایین ستون فقرات، بکشید. اگر دنده‌هایش را نمی‌بینید، اما آن‌ها را، بدون اینکه انگشتانتان را فشار دهید، حس می‌کنید، وزن سگ شما نرمال است. اگر برای حس کردن دنده‌ها باید انگشتانتان را فشار دهید، سگ شما چاق است و به فعالیت و ورزش بیشتری احتیاج دارد. اگر دنده‌های او را می‌بینید، کمبود وزن دارد.

موها و بهداشت سگ‌های نژاد روتوایلر

روتوایلرها دو لایه موی ضخیم و صاف دارند. قد موهای لایۀ بیرونی متوسط است که روی سر، گوش‌ها و گردن کوتاه‌تر است. موهای لایۀ زیری معمولا روی گردن و ران‌ها بیشتر دیده می‌شود. مقدار موهای لایۀ زیری بستگی به آب‌وهوایی دارد که سگ در آن زندگی می‌کند. روتوایلرها همیشه سیاه هستند، با لکه‌هایی به رنگ چوب ماهون. این لکه‌ها روی چشم‌ها، گونه‌ها، دو طرف بینی، روی سینه و پاها و زیر دم دیده می‌شود. همچنین روی انگشتان خط‌های قهوه‌ای رنگ وجود دارد.

هر هفته، با برسی محکم سگتان را شانه کنید تا هم موهای اضافه‌اش بریزد و هم چربی پوستش تنظیم شود. او دو بار در سال ریزش موی زیاد دارد و در این زمان بهتر است بیشتر برسش بکشید تا بتوانید مقدار موهای ریخته شده را در خانه کنترل کنید. هر وقت لازم بود حمامش کنید. اگر بیرون از خانه حمامش می‌کنید، آب باید اینقدر گرم باشد که لازم نباشد، بعد از حمام به مدت طولانی لباس گرم تنش کنید. در غیر این صورت نباید سگ را در فضای باز حمام کنید.

حداقل دو یا سه بار در هفته دندان‌های سگتان را مسواک بزنید تا باکتری‌ها و جرم‌های دندان از بین برود. البته بهتر است هر روز مسواک زده شود تا مانع بیماری‌های دندان و لثه و بوی بد دهان شود. برای اینکه سگ بگذارد دندان‌ها را مسواک بزنید، باید از تولگی او را به این کار عادت دهید.

به طور مرتب پنجه‌ها، گوش‌ها و داخل دهان او را معاینه کنید، گرچه سگ‌ها از این کار خوششان نمی‌آید. او را از تولگی به این کارها عادت بدهید و برای اینکه معاینه کردن و برس کشیدن برایش کاری خوشایند باشد، به او جایزه بدهید و نوازشش کنید.

رابطۀ سگ‌های نژاد روتوایلر با کودکان و حیوانات دیگر

روتوایلرها بچه‌ها را دوست دارند، مخصوصا اگر با آن‌ها بزرگ شده باشند. با این حال وقتی اطراف بچه‌ای هستند خیلی مراقب باشید. چون سگ‌های نژاد روتوایلر نژاد روتوایلر بزرگ و قوی هستند و ممکن است ناخواسته به بچه صدمه بزنند. به طور کلی برای خانه‌های مناسبند که بچه‌ها اینقدر بزرگ شده باشند که بدانند چطور باید با سگ‌ها رفتار کنند. نکته‌ای که خیلی مهم اینکه وقتی دوستان بچه‌ها به منزل شما می‌آیند باید مراقب خیلی مراقب باشید. چون روتوایلرها خانواده‌شان را خیلی دوست دارند و اگر بچه‌ها طوری بازی کنند که روتوایلر حس کند ممکن است بچۀ خانواده‌اش صدمه ببینید، دخالت می‌کند تا از دفاع کند. همچنین آن‌ها ممکن است بچه‌ای را که می‌دود تعقیب کنند. به بچه‌تان بیاموزید که چطور با سگ‌ها رفتار کند. دم یا گوش او را نکشد. به سگی که خوابیده یا غذا می‌خورد نزدیک نشود. با همۀ این آمورش‌ها هرگز بچه‌ها را با سگ تنها نگذارید.

وقتی که سگ نژاد روتوایلر با سگ یا حیوانات خانگی دیگر بزرگ می‌شود، به او عادت می‌کند و با او کنار می‌آید، ولی ممکن است با سگ قوی یا بزرگسالی که به خانواده اضافه می‌شود رابطۀ خوبی نداشته باشد، مخصوصا اگر جنسیتشان یکی باشد. با این حال با رهبری و کنترل شما، آن‌ها یاد می‌گیرند که در صلح با هم زندگی کنند.

در مکان‌های عمومی حتما سگ روتوایلرتان را با قلاده ببرید تا مبادا با سگ‌ها یا بچه‌های دیگر درگیر شود. اصلا نباید قلادۀ روتوایلرها را در پارک‌ها یا فضاهای عمومی باز کرد.