آشنایی با نژاد مالتیز: سفیدبرفی‌های کوچک

سگ‌های نژاد مالتیز (Maltese) مهربان و نترسند و با همه دوست می‌شوند. موهای سفید ابریشمی‌شان به آن‌ها غروری اشرافی می‌دهد، اما شما گول ظاهرشان را نخورید، آن‌ها تقریبا همه فن حریفند. این سگ‌ها، علاوه بر اینکه همراهان خوبی هستند، می‌توانند وظایف متفاوت را به‌خوبی قبول کنند و از پس آن بر بیایند، برای مثال می‌توانند در تراپی‌ها به بیماران کمک کنند، یا در رقابت‌های متنوعی، مثل اطاعت، چابکی و ردیابی، شرکت کنند. با همۀ این‌ها بیش از هر چیزی دوست دارند که کنار صاحبشان باشند.

نگاهی مختصر به نژاد مالتیز

گروه نژادی: سگ‌های خانگی.

قد: 20.32 تا 25.4 سانتی‌متر از زمین تا شانه.

وزن: حداکثر تا 3.1 کیلوگرم.

طول عمر: 12 تا 15 سال.

این نژاد، که امروزه او را به نام مالتیز می‌شناسیم، در تاریخ درازمدتش، لقب‌های مختلفی داشته است: سگ مِلیتایی (Melitae Dog)، به معنی سگ کشور مالت، سگ باستانی مالت (Ye Ancient Dogge of Malta)، سگ بانوان روم (Roman Ladies Dog)، آرامش‌بخش (The Comforter)، مهربان اسپانیایی (Spaniel Gentle)، بیچون (Bichon)، مالتیز شیرسگ (Maltese Lion Dog)، مالتیز تریر (Maltese Terrier).

این سگ‌های عروسکی شگفت‌انگیز به سبب موهای سفید و ابریشمی‌شان مشهورند. موهای صاف و پرپشت آن‌ها تا روی زمین می‌رسد. خیلی سال پیش، موی مالتیزها رنگ‌های مختلفی داشت، ولی امروزه فقط سفیدند. وقتی سگ‌های مالتیز راه می‌روند، به نظر می‌رسد که دارند در ابری سفید شنا می‌کنند. چون مالتیزها یک لایه مو دارند، ریزش موهایشان کم است و به نظر می‌رسد که موهایشان حساسیت ایجاد نمی‌کند. البته ویژگی‌های مالتیز در موهایش خلاصه نمی‌شود. تصویر آن‌ها زمانی کامل می‌شود که جمجمۀ گرد، بینی سیاه، گوش‌های افتاده، چشمان سیاهِ هوشیار، پاهای کوتاه و صاف و دم خوش‌فرمشان را هم به یاد بیاورید.

مالتیزها سگ‌های شیرین و باهوشی هستند که جان خود را هم برای صاحبشان فدا می‌کنند. آن‌ها یکی از باهوش‌ترین سگ‌های عروسکی هستند و برای زندگی در آپارتمان و خانه‌های کوچک بسیار مناسبند. آن‌ها هر کجا زندگی کنند، حواسشان به محیط هست، برای همین هم سگ‌های مراقب خیلی خوبی هستند. درست است که ظاهر اشرافی و ظریفی دارند، ولی گاهی بسیار پرانرژی‌اند و البته هر چیزی را، با جایزه و تشویق، خیلی زود یاد می‌گیرند. از آنجایی که سال‌های سال است که همدم و رفیق انسان‌ها هستند، به توجه و محبت صاحبشان نیاز دارند و اضطراب جدایی از آن‌ها آزارشان می‌دهد. اگر هر روز مدت زیادی تنها بمانند پارس می‌کنند و دست به خرابکاری می‌زنند. اگر صاحب مالتیز سفید کوچکی هستند، آن‌ها را اجتماعی بار بیاورید، به آن‌ها بیاموزید که در خانه چه جایگاهی دارند و از همان تولگی فرمان‌پذیری را با آن‌ها تمرین کنید.

مالتیزها بی‌عیب و نقص نیستند، آن‌ها گاهی با سگ‌ها و بچه‌ها نمی‌سازند، مخصوصا اگر خیلی لوس و نازپروده باشند. آن‌ها ممکن است به کسانی که به صاحب عزیزشان نزدیک می‌شوند پارس کنند، یا حتی آن‌ها را گاز بگیرند. به‌طور کلی می‌توان که مالتیزها برای خانواده‌هایی که بچۀ کوچک دارند نژاد مناسبی نیستند، حتی اگر سگ‌های آرام و صبوری باشند، چراکه خیلی کوچک و ظریفند و با کوچکترین بی‌احتیاطی ممکن است صدمه ببینند.

چند نکتۀ مهم دربارۀ سگ‌های نژاد مالتیز

• مالتیزها سعی می‌کنند رضایت شما را به دست بیاورند، ولی تربیت کردن آن‌ها، در خانه، ممکن است آسان نباشد. برای تربیت کردنشان می‌توانید از پارک سگ کمک بگیرید.
• مالتیزها سرمایی‌اند، مخصوصا اگر خیس شوند یا در جاهای خیس راه بروند.
• اگر موهای مالتیز شما بلند است، ممکن است پشت‌ آن‌ها، جایی که فرق موها باز می‌شود، دچار آفتاب‌سوختگی شود.
• چون مالتیزها کوچک و ظریفند، برای خانواده‌هایی که بچۀ کوچک دارند، مناسب نیستند.
• بعضی مالتیزها دستگاه گوارش حساسی دارند و ممکن است بدغذا باشند. همچنین اگر مالتیز شما مشکلات دندان یا لثه داشته باشد، غذا خوردنش هم مختل می‌شود. زمانی که متوجه شدید که سگتان هنگام غذا خوردن یا بعد از آن درد یا ناراحتی دارد، حتما به دامپزشک مراجعه کنید.
• تولۀ خود را از توله‌کش‌ها نخرید. یا سگ را به سرپرستی بگیرید یا از پرورش‌دهنده‌ای بخرید که از سگ‌ها به‌خوبی مراقبت کند و بتوانید از سلامت ژنتیکی والدین سگ مطمئن شوید.

تاریخچۀ سگ‌های نژاد مالتیز

نژاد مالتیز یکی از قدیمی‌ترین نژادهایی است که در دنیا وجود دارد و قدمت آن‌ها به بیش از دو هزار سال پیش می‌رسد. هنرمندان، شاعران و نویسنده‌های یونانی، رومی و مصری تصویر این سگ‌ها را در آثار خود جاودانه کرده‌اند. حتی ارسطو هم در آثار خود از مالتیزها نام برده است. یونانی‌ها بر روی قبر سگ‌های مالتیز خود مقبره می‌ساختند. تصاویر مالتیزها در آثار باستانی مصر نشان می‌دهد که مردم این تمدن کهن برای مالتیزها ارزش ویژه‌ای قائل بودند. مصریان باستان و اروپاییان معتقد بودند که سگ‌های نژاد مالتیز شفابخش‌اند و آن‌ها را روی بالشت بیماران می‌گذاشتند و همین امر سبب شد که به این سگ‌ها لقب «آرامش‌بخش» بدهند. علاقه به مالتیزها اینقدر بود که حتی پیش از ظهور مسیحیت، این سگ‌ها به منطقۀ مدیترانه رسید و بین اقوام این منطقه و فرهنگشان جای خودشان را باز کرد.

علی رغم چنین تاریخ درخشانی، دقیقا معلوم نیست که مالتیز‌ها از کجا آمده‌اند و خاستگاهشان کجاست. بسیاری بر این عقیده‌اند که این سگ‌ها، در جزیرۀ مالت، جزیره‌ای در دریای مدیترانه، از نژاد اشپیتز (Spitz) یا یکی از انواع اسپانیل (Spaniel-type) به وجود آمده است. عده‌ای معتقدند که این نژاد در ایتالیا شکل گرفته است و عدۀ دیگری می‌گویند که اصلیت آن‌ها به سگ‌های کوچک آسیایی برمی‌گردد. به هر حال از هر جا که آمده باشند، رشد کردند و محبوب شدند تا آنجا که در قرن پانزدهم میلادی، خودشان را در دل اشراف فرانسوی جا کردند. در دورۀ پادشاهی هنری هشتم (Henry VIII) پا به جزایر بریتانیا گذاشتند و اواخر قرن شانزدهم میلادی، حیوان خانگی محبوب بانوان اشرافی و نجیب‌زادگان بودند. ملکه الیزابت اول (Queen Elizabeth I)، ملکۀ اسکاتلند، مِری (Mary Queen of Scots) و ملکه ویکتوریا (Queen Victoria) از جمله کسانی بودند که این سگ‌های سفید کوچک را دوست داشتند. بسیاری از نقاشان، مثل گویا (Goya) و جاشوا رینولدز (Joshua Reynolds) در پرتره‌های خود از زنان زیبا، این سگ‌ها را هم کشیده‌اند.

سگ‌های نژاد مالتیز از سقوط امپراطوری روم و قرون وسطی جان سالم به در بردند، اما در قرن هفدهم و هجدهم میلادی، وقتی خواستند آن‌ها را به اندازۀ یک سنجاب دربیاورند، تقریبا نابود شدند. بعد از این آزمایش وحشتناک، پرورش‌دهنده‌ها، برای نجات این نژاد، او را با نژادهای پودل (Poodle)، اسپانیل مینیاتوری (Miniature Spaniel)، سگ‌های مینیاتوری شرق آسیا پیوند دادند. این کار سبب تنوع نژادی گسترده‌ای شد و نژادهای جدیدی به وجود آمد. برای همین است که بسیاری گمان می‌کنند مالتیزها جد مستقیم نژادهایی مثل بیچون فرایز (Bichon Frise)، بولونیز (Bolognese) و هاوانیز (Havanese) هستند. نژاد مالتیزی که امروزه می‌شناسیم، حاصل تلاش‌های پرورش‌دهنده‌های انگلیسی است.

نسب بسیاری از مالتیزهایی که در امریکا هستند، به مالتیزهایی می‌رسد که از انگلستان وارد شدند. در امریکا، برای اولین بار، در اواخر قرن نوزدهم میلادی سگ‌هایی از نژاد مالتیز دیده شد. آن‌ها، در دهۀ هفتاد میلادی، در اولین نمایش موسسۀ پرورش سگ وست‌مینستر (Westminster Kennel Club) نشان داده شدند. تا دهۀ پنجاه میلادی، تعداد مالتیزهایی که در موسسۀ پرورش سگ امریکایی (AKC) ثبت می‌شد زیاد نبود و رشد چندانی نداشت، ولی از آن زمان به بعد محبوبیت این نژاد بیشتر شد، تا اینکه امروزه یکی از محبوب‌ترین نژادها در امریکا هستند و در نمایش‌ها و رقابت‌ها جایگاه خوبی به دست می‌آورند.

اندازۀ سگ‌های مالتیز

وزن مالتیز بالغ نباید بیشتر از سه کیلو و صد گرم باشد. وزن ایده‌آل برای این نژاد بین یک کیلو و هشتصد گرم تا دو کیلو و هفتصد گرم است. قدشان هم، از شانه تا زمین، 20.32  تا 25.4 سانتی‌متر است. البته ماده‌ها کمی کوتاه‌ترند، بین 20.32 تا 22.86 سانتی‌متر هستند.

فریب توله‌کش‌هایی را که می‌گویند مالتیز فنجانی دارند نخورید. مالتیزی که کوچکتر از اندازۀ طبیعی باشد، یا از یک کیلو و هشتصد گرم سبکتر باشد، احتمالا مشکلات ژنتیکی دارد یا مستعد ابتلا به بیماری‌های مختلف است.

ویژگی‌های شخصیتی سگ‌های نژاد مالتیز

مالتیزها شخصیت شیرینی دارند. آدم‌ها در مرکز جهان او قرار دارند، برای همین خیلی خوب به تقویت مثبت، مثل جایزه، تشویق و بازی، در آموزش پاسخ می‌دهند. مالتیزها شجاعند و همۀ آدم‌ها و حیوانات را به چشم دوست می‌بینند. سگ‌های نژاد مالتیز بانمک و زیبا هستند، و بالاخره خودشان را در دل همه کس جا می‌کنند، حتی کسانی که خیلی علاقه‌ای به ارتباط با سگ‌ها ندارند.

نباید از این نکته غافل شد که خصوصیات اخلاقی به عوامل متعددی بستگی دارد، مثل وراثت، تربیت و اجتماعی شدن. توله‌هایی در بزرگسالی خوش‌‌رفتارند که کنجکاو و بازیگوش باشند و دوست داشته باشند که به آغوش آدم‌ها بروند. توله‌ای را انتخاب کنید که رفتار متعادلی داشته باشد؛ یعنی نه توله‌های دیگر را گاز بگیرد و نه خجالتی باشد که یک گوشه پنهان شود. هنگام گرفتن توله، حداقل یکی از والدینش را ببینید تا مطمئن شوید که رفتار خوبی دارد. دیدن یکی از اعضای خانوادۀ توله هم به شما کمک می‌کند تا بتوانید حدس بزنید که در بزرگسالی چه شکلی خواهد شد.

مثل همۀ سگ‌ها، ماتیزها هم باید در تولگی اجتماعی شوند، افراد زیادی را ببینند، با سگ‌ها و حیوانات دیگر آشنا شوند، صداها، بوها و نورهای مختلف را تجربه کنند. اجتماعی کردن توله سبب می‌شود تا مطمئن شوید که در بزرگسالی سگ خوش‌رفتاری خواهد بود. می‌توانید برای اجتماعی کردن سگتان، او را با همسایه‌ها آشنا کنید یا مهمان به خانه‌تان دعوت کنید، یا او را به پارک‌هایی ببرید که سگ‌های دیگری هم آنجا هستند.

بیماری‌های رایج سگ‌های نژاد مالتیز

سگ‌ها نژاد مالتیز عموما سالمند، اما مثل هر نژاد دیگری در این نژاد هم بعضی بیماری‌ها شایع‌تر است. معنی این حرف این نیست که همۀ سگ‌ها به همۀ این بیماری‌ها مبتلا می‌شوند، بلکه آگاهی داشتن راجع به بیماری‌ها می‌تواند به ما کمک کند که از سگمان بهتر مراقبت کنیم. اگر می‌خواهید سگ داشته باشید، او را از پرورش‌دهنده‌ای بگیرید که از سگ‌هایش خوب مراقبت کند و مطمئن باشید که سگ‌هایش سالمند.

باید مطمئن شوید که مالتیز شما ناهنجاری مفصل ران (hip dysplasia)، ناهنجاری  مفصل آرنج (elow dysplasia)، کم‌کاری تیروئید (hypothyroidism)، بیماری فون ویلبراند (von Willebrand disease) ندارد و چشمانش سالم است.

دررفتگی کشکک (Patellar luxation):

کشکک همان کاسۀ زانوست و دررفتگی کشکک به وضعیتی می‌گویند که کاسۀ زانو از جای خودش خارج شود، در مفصل زانو تکان بخورد و موجب درد شود. این بیماری اغلب پاهای عقبی سگ را درگیر می‌کند. دررفتگی کشکک ممکن است به فلجی منجر شود، ولی معمولا سگ‌های مبتلا به این بیماری به زندگی نسبتا نرمالی ادامه می‌دهند.

شانت پورتوسیستمیک کبدی (Portosystemic liver shunt):

این بیماری کلیوی زمانی اتفاق می‌افتد که یک رگ خونی موجب می‌شود خون کبد را دور بزند (Bypass) و در نتیجه تصفیه نشود.

 آتروفی پیشروندۀ شبکیه (Progressive Retinal Atrophy):

یک بیماری پیشرونده است که در آن شبکیه، به مرور زمان، از بین می‌رود و در نهایت، به سبب از بین رفتن سلول‌هایی که نور را دریافت می‌کنند، حیوان کور می‌شود. معمولا چند سال پیش از اینکه علائم این بیماری آشکار شود، سگ به آن مبتلاست. خوشبختانه، سگ‌ها، تا زمانی که محیطشان تغییر نکند، می‌توانند با استفاده از دیگر حواسشان به زندگی طبیعی ادامه دهند و شاد و سرحال باشند.

پرورش‌دهندۀ متعهد، هر سال چشمان سگ را معاینه می‌کند و در صورت بروز هر مشکلی از جفت‌گیری او جلوگیری می‌کند تا این بیماری به بچه‌هایش منتقل نشود.

هیپوگلیسمی (Hypoglycemia):

این بیماری در اثر کمبود قند خون به وجود می‌آید. ضعف، گیجی، تلوتلو خوردن موقع راه رفتن و حالت‌هایی شبیه تشنج از نشانه‌های این بیماری است. هر کدام از این نشانه‌ها را در سگ خود دیدید، هرچه زودتر به دامپزشک مراجعه کنید.

سندروم لرزش سگ‌های سفید (White Dog Shaker Syndrome):

این ناهنجاری عموما سگ‌های سفید را درگیر می‌کند. عدم تعادل، حرکت سریع چشم و لرزش سراسر بدن از علائم این بیماری است. دوره‌های لرزش از شش ماهگی تا سه سالگی ظاهر می‌شود. این بیماری درد ندارد و بر خلق‌وخوی سگ اثر نمی‌گذارد. اگر شک کردید که مالتیزتان به این سندروم مبتلاست، با دامپزشک مشورت کنید.

از ریخت‌افتادگی نای (Collapsed trachea):

بعضی از سگ‌ها بیش از بقیه مستعد ابتلا به این بیماری هستند. در این بیماری، نای، که هوا را به ریه‌ها می‌رساند، شکل طبیعی خودش را از دست می‌دهد. سرفه‌های خشک، شدید و مزمن از رایج‌ترین نشانۀ این بیماری است و با دارو یا جراحی درمان می‌شود.

عطسۀ معکوس (Reverse sneezing):

ممکن است با ازریخت‌افتادگی نای اشتباه گرفته شود، ولی اصلا به خطرناکی آن نیست و فقط چند دقیقه طول می‌کشد. وقتی سگ خیلی هیجان‌زده می‌شود، سریع غذا یا آب می‌خورد یا به چیزی، مثل گرد و غبار هوا، حساسیت دارد اتفاق می‌افتد. در عطسۀ معکوس ترشحات بینی بر سقف دهان می‌افتد و راه حلق را می‌بندد. در این حالت، سعی کنید او را آرام کنید تا بتواند به‌صورت طبیعی نفس بکشد. همچنین می‌توانید به آرامی گلوی او را نوازش کنید تا نفس کشیدنش به حالت عادی برگردد. بعضی می‌گویند جلوی سوراخ‌های بینی را بگیرید تا مجبور شود با دهان نفس بکشد و عطسه‌های معکوس متوقف شود.

مراقبت و نگهداری از سگ‌های نژاد مالتیز

مالتیزها پیاده‌روی و بازی روزانه را دوست دارند، حتی گاهی در پیری هم دست از بازیگوشی برنمی‌دارند. از آنجایی که مالتیزها داخل خانه هم فعالند، لازم نیست که وقت و انرژی زیادی، خارج از خانه، صرف کنید تا سلامت بدن و عضلاتشان حفظ شود و حالشان خوب باشد. البته باید به خاطر داشته باشید که طبق یک قاعدۀ کلی، توله را تا هشت ماهگی نباید به پیاده‌روی‌های طولانی برد، زیرا استخوان‌ها هنوز در حال رشد و شکل‌گیری هستند. بهتر است با تولۀ مالتیز خود، تا زمانی که بالغ شود، در خانه و حیاط خود بازی کنید. بالغ که شد، او را نزد دامپزشک ببرید تا کاملا معاینه شود، دستور غذایی و ورزشی جدید برایش در نظر گرفته شود و بعد او را به پارک و جاهای شلوغ ببرید. سگ‌های نژاد مالتیز سگ‌های خانگی و محیط خانه هستند و نمی‌توانند گرما یا سرمای شدید محیط بیرون را تحمل کنند. می‌توانید به سگتان بیاموزید که برای دستشویی به بیرون رفتن نیاز نداشته باشد. آن وقت در روزهای خیلی سرد یا خیلی گرم می‌توانید انرژی او را در خانه تخلیه کنید و در این روزها او را اصلا بیرون نبرید.

تغذیۀ سگ‌های نژاد مالتیز

روزانه 4/1 تا 2/1 پیمانه غذای خشک مرغوب که بهتر است در دو وعده داده شود.

برای حفظ هیکل مناسب مالتیز، بهتر است غذای او را اندازه‌گیری کنید و در دو وعده به او بدهید و نگذارید ظرف غذا را همیشه در دسترس او باشد. برای اینکه بفهمید مالتیز شما اضافه وزن دارد یا نه با انگشتان جدا از هم، به پشتش، از بالا تا پایین ستون فقرات، دست بکشید. اگر دنده‌هایش را نمی‌بینید، اما آن‌ها را، بدون اینکه انگشتانتان را فشار دهید، حس می‌کنید، وزن سگ شما نرمال است. اگر برای حس کردن دنده‌ها باید انگشتانتان را فشار دهید، سگ شما چاق است و به فعالیت و ورزش بیشتری احتیاج دارد. اگر دنده‌های او را می‌بینید، کمبود وزن دارد.

بعضی مالتیزها دستگاه گوارش حساسی دارند و ممکن است بدغذا باشند. همچنین دقت داشته باشید سگی که مشکل دندان و لثه داشته باشد، معده و رودۀ او نیز بیمار می‌شود. اگر سگتان بعد از هر بار غذا خوردن نشانه‌ای از درد یا ناراحتی دارد، حتما او را نزد دامپزشک ببرید.

اینکه یک سگ بالغ چه قدر غذا بخورد به چیزهای زیادی بستگی دارد، مثل: سن، متابولیسم، اندازه و میزان فعالیتش. هر سگی نیازها و شرایط خاص خودش را دارد. آنچه مشخص است این است که سگی که فعالیت بیشتری داشته باشد غذای بیشتری می‌خورد. کیفیت غذا هم در مقدار آن موثر است. خوردن زیاد و بیشتر از مقدار معین از غذاهای مرغوب سگ را چاق می‌کند.

موها و بهداشت سگ‌های نژاد مالتیز

موهای سفید، صاف، ابریشمی و بلندی که به زمین می‌رسد، مشخصۀ سگ‌های نژاد مالتیز است. بسیاری از نژادها دو لایه مو دارند، ولی مالتیزها چنین نیستند و برای همین هم ریزش موهایشان زیاد نیست. در عوض موهایشان خیلی زود گره می‌خورد و کثیف می‌شود. هر روز، به‌آرامی، موهای مالتیز خود را شانه کنید، حتی اگر موهایش را کوتاه کرده باشید. این کار موها را تمیز نگه می‌دارد و مانع گره خوردن آن‌ها می‌شود. همان‌طور که گفتیم، مالتیزها زود کثیف می‌شوند و گاهی لازم است که هر هفته حمام شوند.

اگر موهای مالتیزتان بلند است و گره خورده است، اول سعی کنید که گره‌ها را به‌آرامی، با انگشتانتان باز کنید و هیچ وقت سعی نکنید که گره‌ها را با دندانه‌های شانه از هم باز کنید. می‌توانید برای راحت‌تر شدن کار از روغن‌ها یا اسپری‌های نرم‌کننده مو استفاده کنید. بعد از باز کردن گره‌ها با انگشت، موها را شانه کنید تا موها، دانه دانه، از هم باز شوند. این نکته را هم به یاد داشته باشید که همیشه قبل از حمام، موها را کاملا شانه کنید تا هیچ گره‌ای نداشته باشد، زیرا وقتی موها خیس شوند، گره‌ها بهم تنیده می‌شود و سخت‌تر باز می‌شوند. بهتر است که شانه زدن موهای مالتیزتان را از تولگی شروع کنید تا به این کار عادت کند. کاری کنید که شانه زدن برای سگ تجربۀ خوشایندی باشد. این کار را می‌توانید با نوازش او و دادن تشویقی انجام دهید. می‌توانید از تولگی به او آموزش دهید که هنگام معاینه یا شانه زدن، روی زمین، دراز بکشد تا در بزرگسالی این کارها برای شما و او آسان‌تر شود. هنگام اصلاح یا شانه زدن موها، او را معاینه کنید تا پوست، چشم، بینی، گوش‌ها و دست و پاهایش جوش، التهاب، قرمزی و حساسیت یا عفونت نداشته باشد.

اگر خواستید موهای سر مالتیزتان را ببندید تا جلوی چشمش نباشد، مراقب باشید از کش یا گیره‌ای استفاده کنید که موها را نشکند و به آن‌ها آسیب نزند. بعضی افراد هم ترجیح می‌دهند موهای سگشان را کوتاه کنند تا رسیدگی به آن آسان‌تر باشد.

حداقل هفته‌ای یک بار گوش‌های سگتان را معاینه کنید. اگر حساس بود یا بوی نامطبوعی داشت، فورا به دامپزشک مراجعه کنید. موهای داخل گوش‌های مالتیز باید کنده شود. از دامپزشک یا آرایشگر بخواهید که این کار را انجام دهند یا از آن‌ها یاد بگیرید که چگونه خودتان این کار را انجام دهید.

بسته به اینکه چه قدر ناخن‌های سگتان در تماس با زمین ساییده شود، لازم است یک یا دو بار در ماه ناخن‌هایش را کوتاه کنید. زمانی که شما صدای برخورد ناخن‌ها را با زمین می‌شنوید یعنی زمان کوتاه کردنشان است. از آنجا که در ناخن‌های سگ رگ‌های خونی وجود دارد، هنگام کوتاه کردن ناخن باید مراقب باشید که این رنگ‌ها بریده نشود، چون ممکن است دفعۀ بعد سگ نگذارد که ناخن‌ها را کوتاه کنید. اگر خودتان نمی‌توانید این کار را بکنید، از دامپزشک یا آرایشگر بخواهید که انجام دهد.

یکی از دغدغه‌های بسیاری از کسانی که مالتیزهای کوچک دارند، رد قرمز اشک بر روی صورت آن‌هاست. این خط تقریبا از پنج ماهگی ظاهر می‌شود، یعنی زمانی که دندان‌های اصلی سگ درمی‌آید. برای جلوگیری از به وجود آمدن رد اشک سه کار انجام دهید:

1. هر روز با آب گرم چشم‌های سگتان را تمیز کنید و بعد از غذا خوردن پوزه و دهانش را بشویید.
2. به سگتان آبی برای آشامیدن بدهید که مواد معدنی کمی دارد. مواد معدنی موجود در آب ممکن است خط اشک را پررنگ‌تر کند.
3. ظرفی برای غذای سگتان انتخاب کنید که جنسش استیل، سرامیک یا شیشه باشد و اصلا از ظرف‌های پلاستیکی استفاده نکنید. بعد از هر وعدۀ غذا هم حتما ظرفش را بشویید.

اگر با این کارها رد اشک پاک نشد، با دامپزشک مشورت کنید. ممکن است رد اشک ناشی از بسته شدن مجرای اشک یا حساسیت یا بیماری دیگری باشد که موجب ترشح بیش از حد اشک شده است. درست است که در داروخانه‌ها و پت‌شاپ‌ها داروهای مختلفی برای سفید کردن موهای مالتیز وجود دارد، ولی در استفاده از آن‌ها محتاط باشید. این محصولات ممکن است به موهای سگ آسیب بزند و اما نکتۀ خیلی خیلی مهم این است که مراقب باشید که این مواد وارد چشم سگ نشود. مراقب چشم‌های سگتان باشید. چشم‌ها باید تمیز باشد و قرمزی و ترشح نداشته باشد.

حداقل هفته‌ای سه بار دندان‌های سگتان را مسواک بزنید تا جرم و باکتری از روی آن پاک شود. برای پیشگیری از بیمغاری‌های لثه و دندان، بهترین کار این است که مسواک زدن کار هر روزتان باشد.

تغییر رنگ بینی سیاه مالتیزتان ممکن است بر اثر کمبود آفتاب باشد. او را روزهای آفتابی از خانه بیرون ببرید و اگر هوا برای این گردش‌ها سرد است، او را درون ماشین بگذارید و به گردش بروید. تغییر رنگ رنگدانه‌ها ممکن است به سبب جنس ظرف غذای سگ نیز باشد. اگر ظرف غذای سگتان پلاستیکی است، آن را عوض کنید. همچنین گاهی بینی سگ ماده در گرما صورتی می‌شود.

به‌طور مرتب پنجه‌های سگ را معاینه کنید. سگ‌ها از این کار خوششان نمی‌آید، ولی این کار سبب می‌شود که اگر زخم، آسیب یا قرمزی در آن ناحیه باشد، ببینید و برای درمانش اقدام کنید. علاوه بر این داخل دهان سگ را هم معاینه کنید و با دیدن هر چیز غیرعادی به دامپزشک مراجعه کنید.

رابطۀ سگ‌های نژاد مالتیز با کودکان و حیوانات دیگر

بسیاری از پرورش‌دهنده‌ها، تولۀ مالتیز را، به خانواده‌هایی که کودک دارند نمی‌سپارند. چراکه بچه‌های کوچک ناآگاهانه ممکن است به مالتیزهای ظریف آسیب بزنند؛ سگ ممکن است از دست آن‌ها بیافتد، ممکن است رویش بنشیند یا حتی محکم‌تر از حدی که توله توان دارد بغلش کنند. در واقع جای مالتیزها در خانه‌ای است که بچه‌ها بزرگ شده باشند یا اصلا بچه‌ای در خانه نباشد تا بزرگسال‌ها بتوانند با خیال راحت به سگ رسیدگی کنند و نیازهایش را برطرف کنند. سگ‌های نژاد مالتیز می‌توانند با حیوانات خانگی دیگر، سگ یا گربه، کنار بیایند، به شرط آنکه از تولگی اجتماعی شوند. به خاطر داشته باشید که مالتیزها خودشان نمی‌دانند چه قدر کوچکند، برای همین ممکن است سر به سر سگ‌هایی بگذارند که ده یا بیست برابر خودشان هستند.

توضیحات :

سگ‌های عروسکی :

باید توجه داشت که سگ‌های عروسکی با سگ‌های کوچک فرق می‌کنند. همان تفاوت که بین یک شیواوا یا یورکشایر با بیگل یا داشهوند مینیاتوری وجود دارد.

Watchdog :

سگ‌ مراقب با سگ نگهبان فرق می‌کند. سگ‌های مراقب جثه‌های کوچک‌تری دارند. آن‌ها به‌خوبی حواسشان به اطراف هست، و به‌موقع به صاحبشان فقط هشدار می‌دهند.