آشنایی با نژاد گلدن رتریور : سگ‌های مهربان خانواده
نژاد گلدن رتریور یکی از محبوب‌ترین نژادها در دنیاست. رفتار دوستانه و تحمل زیاد از او یک سگ خانودۀ فوق‌العاده ساخته است و از طرف دیگر هوش زیادش او را به سگ کار کم‌نظیری تبدیل می‌کند. آنها در کارهای مختلفی به انسان‌ها کمک می‌کنند، مثل آوردن شکار، تعقیب متهمان، ردیابی مواد مخدر، تراپی و آرامش‌بخشی و کمک به افراد کم‌توان. آنها ذاتا ورزشکارند. برای همین در مسابقات ورزشی و فرمان‌پذیری درخشانند.
نگاهی مختصر به سگ‌های نژاد گلدن رتریور
گروه نژادی: سگ‌های ورزشی.
قد: 53 تا 61 سانتی‌متر.
وزن: 25 تا 34 کیلوگرم.
طول عمر: 10 تا 12 سال.
اینکه نژاد گلدن رتریور یکی از نژادهای محبوب دنیاست اصلا عجیب نیست. آنها همۀ ویژگی‌های خوب را دارند: بسیار باهوشند، خوش‌اخلاقند،زیبا و باوفا و سرزنده هم هستند. این سگ‌ها دیرتر بالغ می‌شوند. برای همین بازیگوشی و نرمی تولگی‌شان را سه، چهار سالگی حفظ می‌کنند. این امر ممکن است خوب باشد، ممکن هم هست که شما را آزار دهد. به هر حال خوب است بدانید که بعضی گلدن‌ها تا پیری هم مثل یک توله رفتار می‌کنند.
این نژاد، در اصل، برای آوردن شکارهایی که شکارچی‌ها می‌زدند، مثل اردک و خرگوش و…، پرورش داده می‌شدند و باید برای فعالیت بدنی زیاد آماده می‌بودند. برای همین امروزه هم به فعالیت و ورزش روزانه احتیاج دارند، مثل پیاده‌روی، بازی در فضای آزاد، دویدن در ساحل (گلدن‌ها عاشق آبند)، یا بازی با توپ و طناب و… . همان‌طور که گفتیم گلدن‌ها باهوش هم هستند. پس مثل بقیۀ نژدهای باهوش باید فعالیت ذهنی هم داشته باشند، مثل آوردن روزنامه، بیدار کردن اعضای خانواده، شرکت در مسابقات سگ‌ها و کارهای دیگری که به آنها آموزش دهید. یادتان باشد سگ خوش‌رفتار سگ خسته است.
علاوه بر فعالیت بدنی و ذهنی، گلدن رتریورها به فعالیت‌های خانوادگی هم احتیاج دارند. آنها سگ خانواده‌اند و باید در کنار اعضای خانواده‌شان باشند. بنابراین اگر می‌توانید سگ خود را در خانه، کنار خودتان، نگه دارید طوری که هر روز زیر پایتان دراز بکشد، گلدن رتریور را انتخاب کنید، وگرنه سراغ نژاد دیگری بروید.
نکتۀ مهم دیگر دربارۀ گلدن رتویرها این است: آنها سگ مراقب یا سگ نگهبان نیستند. ممکن است با آمدن غریبه‌ها پارس کنند، اما همیشگی نیست و نمی‌توانید روی آن حساب کنید. آنها معمولا دم تکان می‌دهند و لبخند طلایی می‌زنند.
چند نکتۀ مهم دربارۀ سگ‌های نژاد گلدن رتریور
- ریزش موی گلدن رتریورها زیاد است و در فصل بهار و پاییز بیشتر هم می‌شود. شانه کشیدن روزانه سبب می‌شود موهای جداشده از تن، قبل از آنکه بریزد، جمع شود. با این حال اگر با یک سگ گلدن رتریور زندگی می‌کنید، باید به وجود موهایش عادت کنید.
- گلدن رتریورها سگ‌های خانواده‌اند و باید کنار صاحبانشان باشند. آنها نباید در حیاط یا باغ تنها زندگی کنند.
- گلدن رتریورها سگ‌های فعالی هستند و هر روز به چهل دقیقه تا یک ساعت فعالیت و ورزش نیاز دارند.
- سگ‌های نژاد گلدن رتریور مهربان و قابل اعتمادند، با این حال چون سگ‌های بزرگی هستند و صدای بلندی دارند، ممکن است بی آنکه بخواهند به بچه‌ها آسیب بزنند.
- این سگ‌ها عاشق خوردن‌اند و خیلی زود چاق می‌شوند. به اندازۀ مشخص به آنها غذا بدهید و در دادن تشویقی به آنها زیاده‌روی نکنید.
- چون این نژاد بسیار محبوب است، افراد زیادی برای به دست آوردن پول از سگ‌های این نژاد توله می‌کشند تا آنها را بفروشند و برایشان شادی و سلامتی سگ‌ها مهم نیست. برای اینکه سگ سالم و شادی داشته باشید، سگتان را از توله‌کش‌ها نخرید. سعی کنید سگتان را از پرورش‌دهنده‌هایی بگیرید که سلامت سگ‌ها برایشان مهم است و با آنها رفتار خوبی دارند.
تاریخچۀ سگ‌های نژاد گلدن رتریور
سالهای سال، افسانه‌ای وجود داشت که بنا بر آن گلدن رتریورها از نسل شیپ‌داگ‌های روسی (Russian sheepdog) هستند که از سیرک آورده شده بودند. واقعیت این است که گلدن‌ها در اسکاتلند، در املاک سر دادلی ماجربنکس (Sir Dudley Majoribanks) که بعدها ملقب شد به لرد توئیدموت (Lord Tweedmouth)، پرورش یافتند. توئیدموت، مثل بسیاری از بزرگان زمان خودش، به پرورش حیوانات مختلف مشغول بود تا نژادهای متفاوت و خوبی به دست آورد.
پرونده‌های توئیدموت، از سال 1835 تا 1890 میلادی، نشان می‌دهد که او سگی باهوش، با قدرت بویایی زیاد، برای آوردن شکارها می‌خواسته است. خود توئیدموت شکارچی پرندگان آبزی بود. در آن زمان برای کمک به شکارچی‌ها از سگ‌های اسپانیل (Spaniel) و ستر (Setter) استفاده می‌شد. علاوه بر این توئیدموت می‌خواست که سگش در خانه وفادار و خوش‌رفتار باشد.
او یک سگ رتریور موفرفری، به نام نوز (Nous) را با خودش به اسکاتلند برد و در سالهای 1868 تا 1871 او را در کنار بل (Belle) سگی از نژاد توئید واتر اسپانیل (Tweed Water Spaniel)، که امروزه منقرض شده است، گذاشت. سگ‌های این نژاد خیلی خوب به شکارچی‌ها، برای آوردن شکارها، کمک می‌کردند و بسیار هم آرام و وفادار بودند. دقیقا ویژگی‌هایی را داشتند که امروزه در گلدن رتریورها می‌بینیم. بچه‌های نوز و بل با رتریورهای مو فرفری و مو صاف، یک توئید واتر اسپانیل و یک ستر قرمز جفت‌گیری کردند. توئیدموت توله‌های زرد رنگ را برای رورش نگه می‌داشت و باقی توله‌ها را به دیگران می‌بخشید. توئیدموت در آغاز رتریورها را به سبب استعدادشان در شکار و کمک به شکارچی‌ها پرورش می‌داد. یکی از مشهورترین سگ‌های او دُنِ گروین (Don of Gerwyn)، با موهای جگری رنگ، بود که جایزۀ لیگ بین‌المللی گان‌داگ (International Gundog League trial) را، در سال 1904، برد.
موسسۀ پرورش سگ بریتانیا، در سال 1911 میلادی، این نژاد را با عنوان «رتریورهای زرد یا طلایی» ثبت کرد. در سال 1920، اسم این نژاد رسما با اسم گلدن رتریور (Golden Retriever) شناخته شد. موسسۀ پرورش سگ امریکایی (AKC) این نژاد را در سال 1932 ثبت کرد و امروزه در امریکا گلدن‌ها دومین نژاد محبوب هستند.
اندازۀ سگ‌های نژاد گلدن رتریور
قد سگ‌های نر از 58.42 تا 60.96 سانتی‌متر و وزنشان از 29.48 تا 34 کیلوگرم است. سگ‌های ماده، معمولا، 24.94 تا 29.48 کیلوگرم هستند و قدشان از 54.61 تا 57.15 سانتی‌متر است. معمولا رشد قد گلدن رتریورها تا یک سالگی کامل می‌شود، ولی تا دو سالگی وزنشان بیشتر می‌شود تا به رشد کامل برسند.
ویژگی‌های شخصیتی سگ‌های نژاد گلدن رتریور
مهمترین ویژگی گلدن رتریورها آرامش و مهربانی آن‌هاست. آنها پرورش داده شدند تا با آدم‌ها کار کنند و مشتاقانه بخواهند که رضایت صاحبشان را به دست آورند. با اینکه این سگ‌ها ذاتا خوش‌اخلاقند، باید از تولگی تربیت و اجتماعی شوند تا ویژگی‌های طبیعی‌شان ظاهر شود. برای اجتماعی شدن لازم است سگ از همان تولگی صداها، نورها و بوهای مختلف را تجربه کند و آدم‌های مختلف را ببینید.
بیماری‌های رایج در سگ‌های نژاد گلدن رتریور
سگ‌ها نژاد گلدن رتریور عموما سالمند، اما مثل هر نژاد دیگری در این نژاد هم بعضی بیماری‌ها شایع‌تر است. معنی این حرف این نیست که همۀ سگ‌ها به همۀ این بیماری‌ها مبتلا می‌شوند. آگاهی داشتن راجع به بیماری‌ها می‌تواند به ما کمک کند که از سگمان بهتر مراقبت کنیم. اگر می‌خواهید سگ بخرید، او را از پرورش‌دهنده‌ای بگیرید که از سگ‌هایش خوب مراقبت کند و مطمئن باشید که سگ‌هایش سالمند.
هنگام گرفت سگتان باید مطمئن شوید که گلدن رتریور شما، ناهنجاری مفصل ران (hip dyspasia)، ناهنجاری مفصل آرنج (elbow dysplasia)، کم‌کاری تیروئید (hypothyroidism)، بیماری فون ویلبراند (von Willebrand disease) و کمی پلاکت خون (thrombopathia) ندارد و چشمانش سالم است.
ناهنجاری مفصل ران (Hip dysplasia):
ناهنجاری مفصل ران یک بیماری ارثی است که در آن استخوان ران در مفصلش جفت نمی‌شود. در بعضی سگ‌ها موجب درد و لنگی در یک یا هر دو پا می‌شود، ولی در بعضی سگ‌ها هیچ نشانه‌ای ندارد. بهترین راه تشخیص آن استفاده از عکس اشعۀ ایکس است. علاوه بر ارث، بالا رفتن سن هم این ناهنجاری را در سگ‌ها به وجود می‌آورد. سگ‌های مبتلا به این ناهنجاری نباید بچه‌دار شوند، چون بچه‌شان هم مبتلا می‌شود. پس قبل از خرید توله، مطمئن شوید که والدینش سالم بوده‌اند.
ناهنجاری مفصل آرنج (Elbow dysplasia):
یک بیماری ارثی است که اغلب در نژادهای بزرگ دیده می‌شود. به نظر می‌رسد رشد نامتناسب سه استخوانی که آرنج را می‌سازند سبب لنگی و ناکارآمدی آرنج می‌شود. در این شرایط سگ ممکن احساس درد داشته باشد. دامپزشک ممکن است برای کاهش درد مسکن تجویز کند یا برای درمان ناهنجاری مفصل آرنج را جراحی کند.
آتروفی پیشروندۀ شبکیه (Progressive Retinal Atrophy):
از بیماری‌هایی است که شبکیۀ چشم را درگیر می‌کند و یک بیماری پیشرونده است که در آن شبکیه، به مرور زمان، از بین می‌رود و در نهایت، به سبب از بین رفتن سلول‌هایی که نور را دریافت می‌کنند، حیوان کور می‌شود. معمولا چند سال پیش از اینکه علائم این بیماری آشکار شود، سگ به آن مبتلاست. خوشبختانه، سگ‌ها، تا زمانی که محیطشان تغییر نکند، می‌توانند با استفاده از دیگر حواسشان به زندگی طبیعی ادامه دهند و شاد و سرحال باشند. پرورش‌دهنده‌های باوجدان و قابل اعتماد هر ساله سگشان را برای معاینه نزد دامپزشک می‌برند و اگر سگی به این بیماری مبتلا باشد، اجازه نمی‌دهند جفت‌گیری کند.
آب‌مروارید (Cataracts):
لکه‌های ابری روی عدسی چشم است که ممکن است بزرگ شود. این بیماری ممکن است در هر سنی بروز کند. آب مروارید اغلب بر بینایی سگ اثر نمی‌گذارد، ولی در بعضی موارد بینایی سگ را هم تحت تاثیر قرار می‌دهد. معمولا این لکه‌ها با عمل جراحی به‌خوبی برداشته می‌شوند.
تنگی دریچۀ آئورت (Subvalvular Aortic Stenosis):
این بیماری قلبی ناشی از تنگی محل اتصال بطن چپ و آئورت است. تنگی دریچآ آئورت ممکن است موجب غش یا حتی مرگ ناگهانی شود. دامپزشک بعد از تشخیص بیماری می‌تواند داروی مناسب را تجویز کند.
استئوکندریت دیسکان (Osteochondrosis Dissecans):
در این بیماری غضفروف آرنج به شکل نامناسبی رشد می‌کند. البته این بیماری در مفصل شانه هم دیده شده است. در این شرایط سگ به شدت درد دارد و نمی‌تواند آرنج خود را خم کند. بیماری در سن چهار تا نه ماهگی بروز می‌کند. از عوامل تشدید این بیماری خوردن پروتئین زیاد یا استفاده از غذاهایی است که حاوی فرمول رشد هستند.
حساسیت‌ها (Allergies):
ممکن است سگ گلدن رتریور شما به مواد متعددی، از خوراکی گرفته تا مواد شوینده و آلاینده‌های هوا، حساسیت داشته باشد. اگر دیدید که سگتان پنجه‌هایش را می‌لیسد یا صورتش را می‌مالد، حتما او را نزد دامپزشک ببرید.
بیماری فون ویلبراند (Von Willebrand’s Disease):
اختلال در انعقاد خون است. نشانۀ این بیماری خونریزی زیاد و بند نیامدن آن بعد از زخم شدن و جراحت است. خونریزی بینی (nosebleed)، خونریزی لثه (bleeding gum)، خونریزی معده یا روده (bleeding in the stomch or intestine) از دیگر نشانه‌های این بیماری است. این بیماری درمان ندارد و انتقال خون از یک سگ سالم تنها راه درمانی آن است. محققان در پی یافتن راه‌های درمانی جدید هستند، از جمله درمان‌های دارویی. بیشتر سگ‌هایی که این بیماری را دارند، می‌توانند به طور طبیعی زندگی کنند. این بیماری با انجام آزمایش قابل تشخیص است، ولی توجه داشته باشید که سگ‌هایی که این بیماری را دارند نباید بچه‌دار شوند.
ورم و پیچش معده (Gastric Dilatation-Volvulus):
عموما به آن نفخ (bloat) می‌گویند. این بیماری که جان حیوان را به خطر می‌اندازد، در سگ‌هایی دیده می‌شود که سینه‌های پهن و گود دارد، درست مثل گلدن رتریورها، مخصوصا اگر یک وعده غذا در روز بخورند، تند و باسرعت غذا بخورند، بعد از غذا آب زیادی بنوشند یا ورزش سنگین کنند. نفخ زمانی اتفاق می‌افتد که معده با آب یا هوا پر شود و سپس پیچ بخورد. سگ‌ها نمی‌توانند آروغ بزنند یا استفراغ کنند تا هوا یا مایع اضافی را از معده‌شان خارج کنند. در نتیجه وارد شدن خون به قلب متوقف می‌شود. فشار خون ناگهان پایین می‌آید و سگ دچار شک می‌شود و اگر فورا دارو نخورد، ممکن است بمیرد.
اگر شکم سگ شما باد کرده، اگر عق می‌زند ولی استفراغ نمی‌کند، یا مدام ناله و غرغر می‌کند، ممکن است که دچار نفخ شده باشد. از علائم دیگر این بیماری بی‌قراری، افسردگی، کسالت و ضعف همراه با ضربان قلب بالا (rapid heart rate) است. با دیدن این نشانه‌ها فورا به دامپزشک مراجعه کنید.
صرع (Epilepsy):
یک اختلال مغزی است که موجب تشنج و حملۀ عصبی دوره‌ای می‌شود. باید به دامپزشک مراجعه کنید تا تشخیص دهید که چه قدر این تشنج‌ها شدید است و چه زمان‌هایی ممکن است رخ دهد. سپس با توجه به این اطلاعات داروهای مناسب را تجویز کند.
کم‌کاری تیروئید (Hypothyroidism):
ناشی از اختلال در کار غدۀ تیروئید است. بر اثر این اختلال ممکن است بیماری‌های دیگری مثل صرع، ریزش مو (Alopecia)، مرض چاقی (Obesity)، کسالت و بی‌حالی (Lethargy)، لکه‌های تیره روی پوست و بیماری‌های پوستی دیگر به وجود بیایند. کم‌کاری غدۀ تیروئید با مصرف دارو و رعایت رژیم غذایی درمان می‌شود، ولی ممکن است سگ مجبور باشد تا آخر عمر دارو مصرف کند.
همگانیسارکوم (Hemangiosaroma):
سرطانی خطرناک که رگ‌های خونی و طحال را درگیر می‌کند و معمولا در میانسالی و پیری سگ بروز می‌کند.
استئوسارکوما (Osteosarcoma):
سرطان بدخیم استخوان که در نژادهای بزرگ دیده می‌شود.
مراقبت و نگهداری از سگ‌های نژاد گلدن رتریور
گلدن رتریورها ساخته شده‌اند برای بازی و فعالیت‌های زیاد بیرون از خانه. اگر اهل دویدن و پیاده‌روی و کوهنوردی هستی، گلدن رتریورها می‌توانند کنار شما خوشحال باشند. اگر اهل اهل طناب‌بازی و توپ‌بازی در حیاط باشید که دیگر چه بهتر. خلاصه یادتان باشد، آنها سگ‌های طلایی رنگی هستند که می‌خواهند برایتان شکارها را از راه دور بیاورند، این شکار می‌تواند یک توپ بازی یا فریزبی باشد. روزی دو بار و هر بار بیست تا سی دقیقه ورزش سنگین گلدن رتریور شما را سالم و سرحال نگه می‌دارد و آن وقت در خانه آرام و مطیع خواهند بود، ولی با کم شدن فعالیتشان، مشکلات رفتاری هم در آنها بروز می‌کند. گلدن‌ها مثل بقیۀ رتریورها (سگ‌هایی که شکار می‌آوردند) سگ‌های «دهانی» (mouthy) هستند، یعنی وقتی خیلی خوشحالند که چیزی، مثل توپ، عروسک، روزنامه، یا حتی جوراب بدبو، در دهانشان باشد.
اگر صاحب یک تولۀ گلدن رتریور هستید، باید خیلی مراقب او باشید. این توله‌ها بین چهار تا هفت ماهگی خیلی سریع رشد می‌کنند و همین امر آنها را در معرض ناهنجاریهای استخوانی قرار می‌دهد. اجازه ندهید که توله‌‌تان، تا دوسالگی که مفصل‌هایش کاملا شکل می‌گیرد، بدود یا روی سطوح خیلی سفت، مثل آسفالت و سنگ‌فرش خیابان، بازی کند. بازی روی چمن، فرش، یا زمین‌ها پوشیده با تشک عیبی ندارد.
تغذیۀ سگ‌های نژاد گلدن رتریور
روزانه دو تا سه پیمانه غذای خشک که بهتر است در دو وعده داده شود.
اینکه یک سگ بالغ چه قدر غذا بخورد به چیزهای زیادی بستگی دارد، مثل: سن، متابولیسم، اندازه و میزان فعالیتش. هر سگی نیازها و شرایط خاص خودش را دارد. آنچه مشخص است اینکه سگی که فعالیت بیشتری داشته باشد غذای بیشتری می‌خورد. کیفیت غذایی هم که سگ می‌خورد مهم است. خوردن زیاد از غذای باکیفیت هم سگ را چاق می‌کند.
برای حفظ هیکل مناسب گلدن رتریور، بهتر است در دو وعده به او غذا دهید و نگذارید ظرف غذا را همیشه در دسترس او باشد. برای اینکه بفهمید سگ شما اضافه وزن دارد یا نه از بالا به او نگاه کنید. باید بتوانید دور کمرش را ببینید. سپس دستتان را، با انگشتان جدا از هم، به پشتش، از بالا تا پایین ستون فقرات، بکشید. اگر دنده‌هایش را نمی‌بینید، اما آنها را، بدون اینکه انگشتانتان را فشار دهید، حس می‌کنید، وزن سگ شما نرمال است. اگر برای حس کردن دنده‌ها باید انگشتانتان را فشار دهید، سگ شما چاق است و به فعالیت و ورزش بیشتری احتیاج دارد. اگر دنده‌های او را می‌بینید، کمبود وزن دارد.
اگر تولۀ گلدن رتریور دارید، باید خیلی مراقبش باشید. آنها در 4 تا 7 ماهگی رشد سریعی دارند و در معرض ناهنجاریهای استخوانی هستند. برای همین باید مراقب وزن اضافه کردنشان باشید. غذای باکیفیت و کم‌کالری به آنها دهید و سعی کنید انواع مواد غذایی را به بدنشان برسانید.
موها و بهداشت سگ‌های نژاد گلدن رتریور
موهای گلدن‌رتریورها طلایی رنگ، متراکم و ضد آب است و زیر این موها، یک لایۀ دیگر از موهای ضخیم دارند. بعضی گلدن‌ها موهای مجعد دارند و موی بعضی‌شان صاف است. موهای پشت دستشان پر مانند است و موهای سینه و پشت ران‌ها و دمشان شبیه دستشان است، ولی پرپشت‌تر. رنگ موهایشان ر همه طیفی از رنگ طلایی دیده می‌شود، از روشن‌ترین تا تیره‌ترین طلایی. بعضی پرورش‌دهنده‌ها می‌گویند به ندرت گلدن‌های سفید رنگ هم دیده می‌شود، ولی موسسۀ پرورش سگ امریکایی گلدن‌های سفید را به رسمیت نمی‌شناسد.
موهای گلدن رتریورها در زمستان و تابستان می‌ریزد، ولی در بهار و پاییز این ریزش مو شدید می‌شود. اگر با یک گلدن رتریور زندگی می‌کنید، سعی کنید به وجود مو در همه جای خانه و لباس‌هایتان عادت کنید. این موهای مترکم و زیاد به برس کشیدن زیاد و مرتب نیاز دارد. بهتر است هر روز آنها را شانه بکشید تا موهایشان گره نخورد، ولی اگر هر روز نمی‌توانید این کار را انجام دهید، باید حداقل هفته‌ای یک بار شانه‌شان بکشید. ماهی یک بار هم آنها را حمام کنید ولی شاید گاهی به حمام بیشتری نیاز داشته باشند تا تمیز باشند و بوی بد ندهند.
بهتر است هر روز دندان‌های سگتان را مسواک بزنید تا بوی بد ندهد و از بیماری‌های دهان و دندان جلوگیری شود، ولی اگر نمی‌توانید، حداقل دو یا سه بار در هفته دندان‌هایش را مسواک بزنید تا جرم‌ها و باکتری‌ها را از روی دندان‌ها بردارید.
اگر ناخن‌های سگتان بر اثر پیاده‌روی و فعالیت ساییده نمی‌شود، لازم است که یک یا دو بار در ماه آنها را کوتاه کنید. زمانی که صدای برخورد ناخن‌ها را با زمین می‌شنوید، یعنی وقت کوتاه کردن آن‌هاست. ناخن‌های کوتاه و منظم در حفظ سلامتی پنجه‌ها بسیار موثر است. در ناخن سگ‌ها رگ‌های خونی وجود دارد و اگر از جای درست ناخن را کوتاه نکنید این رگ‌ها آسیب می‌بیند و ممکن است سگ شما بار دیگر نگذرد که دست به ناخنش بزنید. بنابراین اگر این کار را بلد نیستید، از دامپزشک یا آرایشگر بخواهید که این کار را انجام دهد.
گوش‌های فرو افتاده محیط تاریک و گرمی برای رشد باکتری و قارچ‌هاست و احتمال بروز عفونت گوش در سگ‌هایی که این مدل گوش را دارند، مثل گلدن‌ها، خیلی زیاد است. برای همین باید هر هفته و هر زمان که گوش‌ها خیس شدند، آنها را معاینه کنید تا قرمزی نداشته باشد و بوی بد ندهد. گوش‌ها را با گوش‌پاک‌کن تمیز کنید، ولی مراقب باشید که گوش‌پاک‌کن را به گوش فرو نکنید و فشار ندهید، فقط به آرامی محیط بیرونی گوش را تمیز کنید.
سگتان را از تولگی به برس زدن، ناخن گرفتن و مسواک زدن عادت بدهید. از همان تولگی، به‌طور مرتب، پنجه‌هایشان را معاینه کنید. سگ‌ها معمولا به پنجه‌هایشان حساسند و دوست ندارند که به آنها دست بزنید. داخل دهان سگتان را نیز بررسی کنید و با دیدن هر نشانۀ غیر عادی به دامپزشک مراجعه کنید. شانه کشیدن و معاینه کردن را به کار خوشایندی برای سگتان تبدیل کنید. می‌توانید به سگتان یاد بدهید که موقع شانه کشیدن و معاینه کردن دراز بکشد تا در بزرگسالی هم این کار، برای شما و دامپزشک، آسان باشد.
هنگام شانه کشیدن سگ پوست، بینی، دهان، چشم‌ها و پاهای سگ را معاینه کنید تا جوش، قرمزی، التهاب، نشانه‌های حساسیت و عفونت نداشته باشد. چشم‌های سگ باید تمیز باد و قرمزی و ترشح نداشته باشد. این معاینۀ هفتگی کمک می‌کند تا اگر سگ به مرضی مبتلا شد، شما خیلی سریع متوجه شوید و بتوانید آن را درمان کنید.
رابطۀ سگ‌های نژاد گلدن رتریور با کودکان و حیوانات دیگر
گلدن رتریورها مهربانند و سر و صدا و بازیگوشی‌های بچه‌ها آنها را اذیت نمی‌کند و به‌خوبی با آن کنار می‌آیند، ولی آنها سگ‌های بزرگ و قدرتمندی هستند و ممکن است ناخواسته به بچه‌ها آسیب بزنند. باید به بچه‌ها آموزش دهید که چطور با سگ رفتار کنند، چطور او را نوازش کنند. همیشه باید بر رابطۀ سگ‌ها و بچه‌ها نظارت کنید تا بچه‌ها گوش یا دم سگ را نکشند یا او را گاز نگیرند. به بچه‌ها بیاموزید که هنگام غذا خوردن یا خوابیدن سگ به او نزدیک نشوند یا سعی نکنند که غذای او را بگیرند. هیچ سگی را، هر چه قدر تربیت‌شده و مهربان باشد، با بچه‌ها تنها نگذارید. گلدن‌ها، معمولا، حیوانات خانگی دیگر را دوست دارند و از بودن در کنار سگ‌های دیگر لذت می‌برند. اگر از تولگی به‌خوبی تربیت و اجتماعی شوند، می‌توانند در کنار گربه‌ها و خرگوش‌ها و… خوب و خوش زندگی کنند.
توضیحات :
سگ مراقب با سگ نگهبان فرق می‌کند. سگ‌های مراقب جثه‌های کوچک‌تری دارند. آنها به‌خوبی حواسشان به اطراف هست، و به‌موقع به صاحبشان فقط هشدار می‌دهند.
پاسخ دهید
پیوستن به بحثدیدگاه خود را در میان بگذارید