ترشحات واژن در سگ

به هر مادۀ مایعی که از واژن خارج شود ترشحات واژن (Vaginal-discharge) می‌گویند. تغییرات ترشحات واژن در سگ ها، مثل زیاد شدن مقدار آن یا تغییر ظاهر آن می‌تواند نشانۀ بیماری باشد. انواع ترشحات واژن در سگ عبارتند از تمیز و آبکی، خونی، خلطی، عفونی (یعنی در ترشح چرک دیده شود). هر کدام از این نوع ترشحات می‌تواند نشانه‌ای از بیماری‌هایی مثل عفونت (Infection)، اختلالت جسمی (Physical abnormality)، آسیب و صدمه (Trauma) و مشکلات تناسلی (Reproductive issues) باشد. اگر دیدید که سگ شما باسن خود را به زمین می‌کشد، ناحیۀ تناسلی‌اش را می‌لیسد یا بی‌اختیاری ادرار دارد، فورا به دامپزشک مراجعه کنید.

ترشحات طبیعی واژن در سگ مایع طبیعی است که بدن سگ برای تمیز کردن واژن تولید می‌کند و هرگونه ترشحی که غیر از این باشد غیرطبیعی است و باید به آن توجه کنید. این امر ممکن است نشانه‌ای از عفونت، جراحت یا وجود جسم خارجی در واژن باشد. همچنین ممکن است علامت ثانویۀ دستگاه ادراری باشد.

نشانه‌های ترشحات غیرطبیعی واژن در سگ

• خارج شدن ترشح خونی، عفونی، خلطی یا آبکی از واژن.
• ادرار خونی یا ابری.
• بی‌اختیاری ادرار.
• زیاد شدن ادرار.
• تب.
• تغییرات رفتاری در سگ.
• کم شدن اشتها.

انواع ترشحات واژن در سگ

• ترشح خلطی: ترشح با بافت ضخیم و خاکستری رنگ.
• ترشح عفونی: در ترشح چرک زرد یا سبز رنگ دیده می‌شود.
• ترشح خونی: دیدن خون قهوه‌ای، قرمز یا سیاه در ترشح.
• ترشح آبکی: ترشح تمیز با بافت نازک.

علل ترشحات واژن در سگ

• آسیب دیدن واژن یا رحم.
• عفونت دستگاه ادراری یا واژن.
• سرطان در ناحیۀ لگن خاصره.
• هر جور نقص و کاستی مثل فیستول (Fistula) در رحم یا واژن.
• روزهای آخر دورۀ فحلی.

تشخیص ترشحات واژن در سگ

عوامل متعددی برای به وجود آمدن ترشح واژن وجود دارد، بعضی از آن‌ها بی‌خطر و بعضی خطرناکند. پس با دیدن ترشح واژن دستپاچه نشوید، ولی حتما به دامپزشک مراجعه کنید. خیلی مهم است که برای درمان فورا اقدام کنید و منتظر نمانید که ببینید چه می‌شود. زمانی که به دامپزشک مراجعه می‌کنید، باید تاریخچۀ پزشکی سگتان را در اختیار او قرار دهید. این تاریخچه شامل داروهایی می‌شود که خورده است، عمل‌های جراحی‌ای که داشته است، زایمان‌هایی که داشته یا نداشته، و اینکه آیا عقیم شده است یا نه. دقت کنید که هر رابطۀ جنسی‌ سگتان را به دامپزشک گزارش کنید، چه سگتان بچه‌دار شده باشد چه نشده باشد.

دامپزشک بدن سگ را معاینه می‌کند تا ببیند نشانه‌ای از بیماری مثل تب یا جراحت ناحیۀ تناسلی یا هر نشانۀ غیرطبیعی دیگر در او هست یا نه. در یک سگ بالغ، ترشح واژن، بعد از دورۀ پریود و مدتی بعد از زایمان، طبیعی است و ممکن خون‌آلود باشد. خونریزی یا ترشح بعد از زایمان اگر قطع نشود، ممکن است نشانۀ این باشد که جفت از بدن سگ خارج نشده است.

گاهی دستگاه ادراری و واژن با عفونت مقابله می‌کند و این مقابله منجر به خونی یا ابری شدن ادرار ، یا خارج شدن ترشح چرکی از واژن می‌شود. نمونه‌ای از این خون یا ترشح می‌تواند برای آزمایش شناخت عوامل بیماری‌زا یا پاتوژن‌ها (Pathogen) مورد استفاده قرار گیرد. با آزمایش خون و بررسی تعداد گلبول‌های سفید می‌توان به وجود عفونت پی برد و مطمئن شد که عفونت به مرحلۀ سپتیسمی (Septicemia)، یعنی عفونت خون، نرسیده است.

سرطان واژن، رحم و تخمدان می‌تواند عامل ایجاد ترشح یا عفونت ثانویه باشد، برای همین ممکن است دامپزشک لازم بداند که سونوگرافی ناحیۀ لگنی انجام دهد تا توده‌ها را پیدا کند. عکس‌برداری با اشعۀ فراصوت یا سونوگرافی تکنولوژی قابل حملی است که حتی در مطب‌های کوچک هم می‌تواند انجام شود، خیلی گران نیست و برای حیوان خانگی خطر ندارد. به هر حال اگر تشخیص بیماری به آزمایش‌های دقیق‌تر، ام.آر.آی (MRI) یا عکس با اشعۀ ایکس (X-ray) احتیاج داشته باشد، سگ را باید به بیمارستان‌های دامپزشکی ببرید.

درمان ترشحات غیرطبیعی واژن در سگ

درمان ترشح واژن کاملا بستگی دارد به عامل اصلی ایجادکنندۀ آن. ترشح ناشی از دوران فحلی، معمولا بعد از تمام شدن این مدت زمان، از بین می‌رود. اگر ترشح ناشی از عفونت باشد، باید عفونت با آنتی‌بیوتیک درمان شود. شاید لازم باشد دامپزشک با جراحی عفونت را تخلیه و محل عفونت را تمیز کند. حتی شاید لازم به هیسترکتومی (Hysterectomy)، یعنی خارج کردن رحم، یا عقیم‌سازی در سگ‌هایی که عقیم نیستند و یا اعمال برش‌های بیشتر در سگ‌هایی که قبلا عقیم شده‌اند باشد.

درمان سرطان بسته به اینکه نوع آن چه باشد، چه قدر پیشرفت کرده باشد و محل تومور کجا باشد فرق می‌کند. درمان ممکن است شامل شیمی‌درمانی، جراحی و پرتودرمانی باشد. بیماری‌های دیگر مثل فیستول (برای مثال اگر بین مقعد و واژن باشد) به عمل جراحی نیاز دارد.

دوران نقاهت ترشحات غیرطبیعی واژن در سگ

دوران نقاهت این بیماری بستگی به این دارد که عامل آن چه بوده باشد. اغلب عفونت‌ها، به‌راحتی، با آنتی‌بیوتیک و تمیز نگه داشتن محل عفونت درمان می‌شود. عفونت‌های شدیدتر ممکن است به جراحی نیاز داشته باشد تا عفونت تخلیه شود. چنانچه گفته شد درمان سرطان‌ها با هم فرق می‌کنند. بنابراین دوران نقاهت آن‌ها هم با هم متفاوت است. بنابراین دقیق از دامپزشک بپرسید که امید به بهبود سگ چه میزان است و برای درمان بهتر و آسان‌تر شما چه باید بکنید. معمولا عمل جراحی برای درمان سرطان مفید است و بعد از عمل باید مراقبت‌های ویژه از سگ انجام شود. خیلی مراقب باشید تا سگتان محل جراحی را لیس نزد و گاز نگیرد.